1) Gebelikte ciltte meydana gelen temel değişiklikler:
Gebelik devrinde yaşanan hormonal değişimler sebebiyle; anne adayı cildinde değişimler sezebilir. Bilhassa de gebeliğin 7. Ayından ciltte renk değişimleri meydana gelebilir. Göğüs uçları daha yoğunlaşabilir, genital bölge ve göbek etrafında, yoğunluklar meydana gelebilir.
Bu değişimlerin yanı sıra; gebelik periyodunda ‘’gebelik maskesi’’ denilen oluşumlar da görülebilir. Bu lekeler, güneşin tesiriyle meydana gelmektedir. Lekelerin oluşmaması için gebeliğe uygun, koruyuculuğu yüksek güneş kremleri kullanılmalıdır.
Gebelik devrinde karın, rahmin büyümesi ile bir arada büyür. Bununla birlikte bedende gerilmeler olur. Bu sebeple de karın, göğüs ve kalça bölgesinde cilt çatlakları görülebilir. Çatlakların tedavisi mümkün değildir. Çatlak oluşmaması için bedenin nemlendirilmesi ve bol bol su içilmesi epey kıymetlidir.
2) Kalp ve damar sisteminde meydana gelen temel fizyolojik değişiklikler:
Hamilelik devrinde, kan volümü yaklaşık olarak 2 kat artar. Bu süreçte de metabolizma hızlanır ve kalp olağana nazaran daha süratli atar. Kan basıncı, gebeliğin 7. Ayı ile birlikte yükselişe geçer. Bu artışın düzeyi, diastolik kıymetlerde fark edilir. Anne adayı yatağa sırt üstü uzandığında, kan basıncı asgarî pahalara düşebilir. Ancak, kalp frekansında artış meydana gelir. Bunun dışında böbreklerde oluşan kanlanma, yarıya düşer. Bu durum, Vena-Cava-Kompresyon sendromu biçiminde tabir edilir.
Anne adayı yatar konumda olduğu vakit ise, kalbe kanı taşıyan alt ana toplar damar, bebeğin yükü ile baskıya uğrayabilir. Bu sebeple anne adaylarının gebelik mühletince sırt üstü yatması önerilmez.
Kan volümü gebeliğin 36. Haftasına kadar artar. Bu sayede bebeğe giden oksijen ve besin oranı istikrarda tutulabilmektedir.
3) Böbreklerde ve idrar yollarında meydana gelen temel değişiklikler:
Gebelik periyodunda artan kan hacmi sebebiyle; böbrek kan dolanımı da artar. Bunun sonucunda anne adayı sık sık tuvalete çıkma muhtaçlığı duyabilir. Anne karnında her hafta büyüyen bebek; rahim içerisinde bulunur. Rahim büyüdükçe mesaneye baskı yapar. Bu sebeple de tuvalet gereksinimi gebelik haftaları ilerledikçe artabilir.
4) Akciğerlerde meydana gelen temel değişiklikler:
Erken gebelik haftalarından itibaren anne adayı nefes darlığı sorunu yaşanabilmektedir. Anne adayı, gebelik devrinde kısa müddette nefes nefese kalabilmektedir. Hamile kalmadan evvel yorulmadan yapılabilen işler, gebelik devrinde epeyce zorlayıcı gelebilir.
5) Ağız, mide ve bağırsak sisteminde meydana gelen temel değişiklikler:
Dişlerin çürüme riski, gebelik periyodunda nispeten artabilir. Gebelik periyodunda anne adaylarının tükürük muhteviyatında meydana gelen değişimler bu riskin artmasına yol açar.
Mide ise gebelik sürecinde yer değiştirmektedir. Rahmin büyümesi sebebiyle mide, sola hakikat meyil eder. Bu sebeple de bilhassa gebeliğin 20. Haftasında asit salgısında azalma meydana gelmektedir. Asit ölçüsündeki azalma, ülseri olan anne adayları için olumlu bir durumdur.
Gebelik sürecinde yaşanan mide yanması ya da hazımsızlık problemlerinin sebebi ise düz kaslardır. Mide ve yemek borusu ortasında yer alan kapama sistemi, işlevini yerine getiremez. Bu durumda da anne sırt üstü uzandığında asitli midenin içeriği yemek borusuna yine ulaşır. Bu sebeple de mide yanması ya da ilerleyen durumlarda yemek borusu iltihapları meydana gelebilir.
6 ) Karaciğer ve metabolizmada meydana gelen temel değişiklikler:
Anne adaylarının metabolizmasını gebelik periyodunda en fazla karbonhidrat etkilemektedir. Beden, bebeğe devamlı olarak karbonhidrat sağlayabilmek hedefi ile insülinin oluşturacağı etkiyi de hesaba katarak, annedeki mevcut şekerin hücrelere alınmasına mani olmaya çalışır. Bununla dışında plasentada meydana gelen hormonal olaylar da annenin kan şekeri bedellerinde artış meydana gelmesini sağlar.
Gebelik periyodunda bedene ulaşan protein oranındaki artış, bu proteinin atılımında ise düşüş meydana gelir. Bu durum müspet azot bilansı biçiminde tabir edilmektedir. Gebelik devrinde ödemlerdeki artış ise; proteinlerde meydana gelen azalma ile birlikte, dokuların daha fazla su tutması sebebiyledir.
