Tarama testlerinin yapılma maksadı, olağana nazaran daha yüksek risk taşıyanların ayıklanmasıdır. Bu biçimde riskli olarak bedellendirilen kümeye daha detaylı kıymetlendirme ile kesin teşhis testleri uygulanabilir.
Tarama testleri belli bahislerde, gebeliğin farklı haftalarında uygulanır. Ortaya çıkan risk artışına bağlı olarak kesin teşhis konulması gerekebilir. Kesin teşhis için girişimsel süreçler (koryon villus biyopsisi, amniyosentez, kordosentez,… gibi) uygulanabilir. Uygulanacak bu süreçler az da olsa (%0.5-1) düşük riski taşırlar.
11-14. GEBELİK HAFTALARI ORTASINDA TARAMA: Bu gebelik haftaları ortasında anne rahmindeki bebeğin perinatoloji uzmanı tarafından yapılan ultrason ile burun kemiği (NB) varlığı, ense saydamlığı (NT) ölçümü ve ikili tarama (PAPP-A ve beta-hcg) testi ile kıymetlendirilerek bilhassa Down sendromu (Trizomi 21), Trizomi 18 ve Trizomi 13 ile ilgili kombine risk hesaplaması epey yüksek duyarlıkla yapılmaktadır.
İKİNCİ ÜÇ AYDA TARAMA: Gebeliğin 16 -18. haftaları ortasında yapılması uygundur. Tekrar ultrasonografik kıymetlendirme ile birlikte üçlü (alfafetoprotein, estriol, beta-hcg) yahut dörtlü (alfafetoprotein, estriol, beta-hcg ve inhibin A) test olarak uygulanır. Bu testte de trizomiler dışında, ek olarak nöral tüp defekti (bebegin belinde, sırtında, kafatasında açıklığa neden olan hastalıkların genel adı) açısından da risk değerlendirmesi yapılmış olur.
GEBELİKTE ŞEKER HASTALIĞI (DİYABET) TARAMASI: ikinci üç ayda (genellikle 24-28. hafta arası) yapılan tarama ve teşhis testleri; tercih edilen teste nazaran ya tek basamaklı 75 gram ya da iki basamaklı olarak 50 gram ve gereklilik halinde 100 gram glukoz içeren sıvının içilmesi ve daha sonra kan örneği kıymetlendirilmesi ile gerçekleştirilmektedir. Şayet anne adayında şeker hastalığı riski yüksek ise gebeliğin daha erken periyodunda de bu testler yapılabilir. Bu testlerin anne yahut bebek açısından önemli bir tesirleri bulunmamaktadır.