20.gebelik haftasından evvel gerçekleşen gebelik kayıplarına “ DÜŞÜK” diyoruz lakin 10.haftadan evvel olan gebelik kayıplarına “ERKEN DÜŞÜK ” ya da “ERKEN GEBELİK KAYBI” diyoruz.
Erken gebelik kayıpları da alt kümelere ayrılabilir;
-
Komplet düşük: Gebelik testi olumlu gelmiş bir bayanın vajinal kanama ile birlikte tüm gebelik dokularını kaybetmesi ve teşhis anında rahimde doku kalıntısı olmaması ve rahim ağzının kapanması durumudur. Tanısı en güzel transvajinal ultrasonla konulabilir
-
İnkomplet düşük: Gebelik testi müspet gelmiş bir bayanın vajinal kanama ile birlikte gebelik dokusunun bir kısmını kaybetmesi ve hala rahim ağzının açık olması durumudur. Transvajinal ultrasonda kese görülebilir yahut görülmeyebilir lakin rahim içinde sistemsiz dokular izlenir
-
Önlenemeyen düşük: Gebelik tanısı almış bir bayanda vajinal kanamayla birlikte yapılan muayenede rahim içinde gebelik kesesinin görülmesi ve gebelik dokularının düşmemesi fakat rahim ağzında açıklığın mevcut olması durumudur.
-
Anembryonik gebelik: Gebelik kesesinin görüldüğü fakat ölçülen büyüklükteki gebelik kesesinde görülmesi gereken yolk sac ve/veya embryonun görülemediği durumlardır.Embryonik plağın gelişemediği ve kendi kendine eridiği durumlarda gözlenir.
-
Gecikmiş düşük: Missed abortus olarak da bilinen bu durum daha evvel tespit edilen embryonun vakitle büyümesini durdurması ve/veya kalp atımlarının gözlenememesi durumudur
Klinik olarak tanısı konulmuş gebeliklerin %15-20 si maalesef erken periyotlarda kaybedilmektedir, hatta oluşan gebeliklerin %60 ‘ının kaybedildiği lakin bunların adet rötarı olmadan kaybedildikleri için anlaşılamadıkları kestirim edilmektedir.İnsan izafi olarak güç üreyen bir canlıdır ve döllenmiş yumurtaların yalnızca %30’u canlı gebelikle sonuçlanmaktadır. Yumurta kalitesi ve kromozom yapısı erken gebelik kayıplarında rahime ilişkin faktörlerden daha fazla etken rol oynar. Sağlıklı ve genç bir bayan erken gebelik kaybı yaşasa bile bir sonraki gebelikte canlı gebelik talihi %70-%80 dir bu yüzden bir sefer düşük yaşandıktan sonra rastgele bir araştırma yahut düşük önleyici tedavilere yönelmek anlamsızdır.
Gebelik kayıplarının en sık nedeni anne yaşıdır .22 yaşında ki bir annede düşük yapma riski %9 iken 48 yaşında ki bir bayanda bu risk %84 ‘e çıkar. Sigara içme, çok alkol tüketimi, çok kahve tüketimi, tedavi gebeliği olması, daha evvel düşük ya da meyyit doğum yapması annede diyabet üzere sıhhat problemlerinin olması da riskleri artıran durumlardır
Erken gebelik kayıplarının teşhisinde %100 güvenilirlik isteniyorsa transvajinal ultrason tercih edilmelidir. Bilhassa dış gebeliğinde dışlanamadığı durumlarda betaHcg takiplerinin de yapılması tanısal olarak yardımcı olmaktadır.
Düşüklerde hasta kasık ağrısı vajinal kanama ve rahim ağzında açılma bulguları ile görülebileceği üzere hiçbir bulgu olmaksızın da düşük tanısı konulabilmektedir.
Düşük önlenebilir bir süreç değilse de alkol, kahve ve sigara tüketiminin azaltılması ve çok kiloluların zayıflaması düşükleri önleyici bir rol oynayabilir.
Düşüklerin önlenmesinde progesteron ilaçlarının rolü hala çok tartışmalıdır. Kesin önleyici bir rolü olmasa da bilhassa daha evvel düşük hikayesi olan hastalara verilmesi önerilmektedir.
Multivitamnilerin düşükleri tedbire de hiçbir tesiri saptanmamıştır.
Düşük tanısı konulduktan sonra tedavisi ya tedavisiz takip formunda sürecin doğal akışını takip etme biçiminde olabilir, ya ilaçlarla düşük yaptırılabilir ya da küretajla cerrahi olarak tedavi edilebilir. Tedavinin seçiminde doktor ve hasta birlikte karar almalı hastanın beklentileri, hastanın sıhhat durumu , gebeliğin yaşı ve düşük tipi bu kararları verirken etken faktörler olmalıdır.
